کارنامه المپیکی!
روزنامه خبرورزشی/ المپیک ۲۰۱۶ ریو برای ورزش ما یک موفقیت پنهان داشت، اگرچه در ظاهر پایین‌تر از المپیک لندن ۲۰۱۲ قرار گرفتیم. معیار المپیک با طلاست و موفقیت کشورها نیز با آن سنجیده می‌شود. یک طلا کمتر از چهار سال پیش. یادمان باشد که در لندن فرنگی‌کاران ما معجزه کردند، واقعاً سه طلا در بین ۲۰۶ کشور و با وجود غولان بزرگ کشتی فرنگی از روسیه، آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، بلاروس، ازبکستان، اوکراین، سوئد، فنلاند، نروژ، کوبا، آمریکا، ژاپن، کره جنوبی، کره‌شمالی و… کاری شبیه معجزه بود که از محمد بنا برمی‌آمد. پس از لندن با کشتی فرنگی و محمد بنا چه کردیم، بر سر سوریان، نوروزی، عبدولی و قاسمی و بشیر چه گلی زدیم؟ مردم و کشتی فرنگی در یک سو و فدراسیون کشتی در سوی دیگر. در نهایت با درایت و یا تئوری رسول خادم، کشتی فرنگی را به محمد بنا سپردیم و نتایج لندن تکرار نشد. زمانی که سردار بزرگ جنگ‌های فرنگی (حمید سوریان) از اسب به زیر افتاد، ولوله‌ای در بین لشکر فرنگی ایجاد شد و از درون کشتی‌گیران دچار استرس شدند و تقدیر به گونه دیگری رقم خورد، که روزی محمد بنا باید آن را بازگو کند. فاصله ما از المپیک لندن تا ریو را همین سه مدال طلای کشتی فرنگی رقم می‌زند. کاروان ما با دو مدال طلای دیگر تا رده نوزدهم جدول پیش می‌آمد. هر المپیک نسبت به المپیک قبل دچار تحولات و تغییرات زیادی می‌شود. چین از مجموع ۸۸ مدال در لندن به ۷۰ مدال می‌رسد. ۱۲ مدال طلا کمتر از دوره قبل می‌گیرد. روسیه سه مدال طلا کمتر می‌گیرد و کره جنوبی از رده پنجم به رده هشتم نزول می‌کند و چهار مدال طلا کمتر به دست می‌آورد. در عوض ژاپن از رده یازدهم به رده ششم صعود می‌کند و پنج مدال طلا بر طلاهای خود اضافه می‌کند. ازبکستان از رده چهل و هشتم ۲۰۱۲ لندن به رده بیست‌ودوم صعود می‌کند با سه مدال طلای بیشتر. رده بیست‌وپنجم برای ورزش ایران با ۶۳ ورزشکار با ارزیابی فنی، رده خوبی است. ضمن اینکه در پشت این رقابت پتانسیل بالایی را در رشته‌های مختلف شاهد بودیم. اگر وزنه‌برداری کامل مدال می‌گرفت، اگر تکواندو خواب نبود، اگر حدادی دیگری داشتیم، اگر کشتی فرنگی خودش بود، اگر بوکس ما از پیله قدیمی درمی‌آمد، اگر شمشیربازی شانس می‌آورد و جودو را از بن و ریشه درست می‌کردیم! یادمان باشد که والیبال ما به دور دوم صعود کرد و معنای آن بسیار عمیق و بزرگ است. والیبال ما در بین هشت تیم برتر المپیک بود و لوزانو چون یک پروفسور والیبال برای ما کار کرد و راهنما بود.
برزیل به عنوان میزبان صعود چشمگیری داشت و از رده بیست‌ودوم با چهار مدال طلای بیشتر به رده سیزدهم پرید و در والیبال و فوتبال طلا گرفت. فوتبالی که برزیل را از جهات مختلف زنده کرد. انتقام از آلمان و قهرمانی در المپیک برای اولین بار. آلمان نیز یک رده بالا رفت و شش مدال طلا بیشتر از المپیک لندن گرفت. اسپانیا هم چون برزیل و آلمان موقعیتش را بهتر کرد و از رده بیست‌ویکم به رده چهاردهم رسید. عربستان در رده یکصدونودوهشتم ایستاد، امارات در رده هشتادوهفتم و ایتالیا و روسیه و آمریکا تنها کشورهایی بودند که جایشان تغییر نکرد.